بسم الله الرحمن الرحیم
بخش اول
مراقبات ماه شعبان
شرافت اين ماه
اين ماه براى سالك الى الله بسيار با ارزش است. يكى از شبهاى قدر در اين ماه مى باشد و كسى در آن متولد شده كه خداوند بواسطه او وعده پيروزى به تمامى دوستان، پيامبران و برگزيدگانش – از زمانى كه پدر ما حضرت آدم (على نبينا و آله و عليه السلام ) در زمين ساكن شده – داده است . و وعده داده ، بوسيله او، بعد از پر شدن زمين از ظلم و جور، آن را پر از قسط و عدل نمايد – كه در جاى خود بطور مفصل به آن خواهيم پرداخت. و در مقام آن همين بس كه ماه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) بوده و حضرتش فرمودند:(
“شعبان شهرى؛ رحم الله من اعاننى على شهرى”
“شعبان ماه من است، خداوند كسى را كه مرا در ماهم يارى كند، بيامرزد.”
كسى كه از اين دعوت بزرگ آگاه شود، بايد بكوشد كه از دعوت شدگان اين دعوت گردد. اين جانشين و برادر او اميرالمؤ منين است كه مى فرمايد:
“ما فاتنى صوم شعبان مذ سمعت منادى رسول الله(صلى الله عليه و آله و سلم ) ينادى فى شعبان ؛ فلن يفوتنى ايام حياتى ان شاء الله”
“از زمانى كه نداى منادى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) را كه براى روزه اين ماه ندا مى كرد شنيدم، هيچگاه روزه اين ماه را از دست نداده و اگر خدا بخواهد، در تمام عمرم آن را از دست نخواهم داد.”
اين درباره روزه اين ماه بود؛ مى توان كمك به آن حضرت را از جهات ديگر مانند نماز، صدقه، مناجات و تمام كارهاى خير با روزه اين ماه مقايسه نمود.