روز بیست و پنجم ذیحجه، روز نزول سوره مبارکه انسان یا دهر است. این سوره در شان حضرت زهرا و حضرت علی و امام حسن و امام حسین علیهم السلام نازل شده است.
امام حسن و امام حسین ع کودک و خردسال بودند که بسختی بیمار می شوند. اعضاء خانه برای شفا آنها نذر می کنند که در صورت بهبود این دو کودک، سه روز متوالی روزه بگیرند. پس از چند روز دو فرزند دلبند این خانه سلامتی خویش را باز می یابند و نوبت وفای به نذر می رسد. همه اهل خانه و از جمله خود امام حسن و امام حسین ع روزه گرفتند. روز اول طی شد و وقت افطار رسید. دم افطار هر روزه داری تمایل دارد که روزه خود را باز کند و با تناول چند لقمه و نوشیدن چند جرعه آب، رمقی تازه بدست آورد. لحظه افطار بود و همه بر سر سفره نشسته بودند که فقیری در زد و اظهار نیاز کرد. همگی، سخاوتمندانه افطار خود را که قرص نانی بیش نبود به مسکین دادند.
روز دوم را در حالی روزه گرفتند که افطاری و سحری آنها چیزی جز چند جرعه آب نبود. شب نزدیک بود و موقع باز کردن روزه که یتیمی بی بضاعت، خانه نورانی دودمان رسالت را در زد و از گرسنگی و ناداری ناله سر داد. لحظه‌ای بیش نگذشته که کودک یتیم با پنج قرص نان و لبی خندان روانه شد. آن شب هم علی و فاطمه، حسن و حسین و فضه ع نان و خورش افطارشان ، چند جرعه آب بود و اعجاب ملائک ….
روز سوم فرارسید. ضعف بر همه آنها و بویژه آن دو کودک غلبه کرده بود. آن روز بسختی طی شد. دم غروب بود و بساط ساده افطاری داشت چیده می شد. علی ع مقداری پشم از مردی یهودی گرفته بود و فاطمه ع آنرا رسیده بود و در قبال آن، مقداری جو برای افطاری سه روزشان تهیه كرده بود. افطار دو شب را که انفاق کردند و از نان جوین چیزی عایدشان نشده بود. شب سوم ر راه بود و حضرت زهرا س آخرین دانه های جو را آرد و خمیر کرده بود و نان می پخت. بوی نان همه جا پیچیده بود. همه منتظر وقت افطار بودند تا مگر امشب نانی بخورند و توانی برگیرند. ناگهان از پشت در صدای مردی اسیر آمد که فقر و ناداری برایش امیدی نگذاشته بود جز کوبیدن درب این خانه. از اهل خانه تقاضا خوراک کرد. شگفتا که همگی بدون هیچ منت و ملالی، افطاری ساده خویش را نثار اسیری مشرک نمودند و غوغایی در عرش الهی بپا کردند.
فردای آن روز علی بن ابی طالب ع با دو فرزندش که از فرط گرسنگی می لرزیدند به دیدار رسول خدا ص رفت. پیامبر اکرم ص با دیدن این صحنه متاثر شد و باتفاق به خانه فاطمه آمدند . زهرای اطهر س در محراب عبادت بود و در عین حال در نهایت ضعف…
اینجا بود که جبرییل امین، آیات ابتدایی سوره انسان را در وصف اهالی این خانه و انفاق بی نظیر و اخلاص بی مثالشان را تقدیم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نمود.